III. Gün

Hayatı boyunca gün içinde bile kilosunda büyük sapmalar olabilen ben, üç gündür 88 kilograma takılıp kaldım. Sebebini anlamakta ne kadar güçlük çeksem de olumsuz düşüncelerimin azmimi kırmasına izin vermeyeceğim. Azim konusuna da fazla değinmek istemiyorum aslında. Açıkçası çok fazla bir gayret sarf ettiğim de söylenemez. Ama şunu çok iyi biliyorum ki her saniye beynimin kıvrımlarında bir "diyet" düşüncesi gidip geliyor.

Bugün diyet ürünlerinin fiyatlarına dikkatinizi çekmek istiyorum aslında. Ülker Mavi-Yeşil Elmalı bisküviden sıkıldığım bir anda denemeye yeltendiğim kalorisi %33 oranında azaltılmış "kekimsi" 50 kuruşluk fiyatıyla yüzümde ilginç bir tebessüm oluşturuverdi. Diğer ürünleri incelediğimde de, ürünlerde "light olmayanlarına" oranla neredeyse iki katı bir fiyatlandırma politikası yürütüldüğü aşikardı.

Dünyanın en güzel yiyeceklerinden biri olan "Brownie" bile 35 kuruşluk bir fiyata sahipken "kara kuru" bu kekin bu fiyatla müşteri bulamayacağını düşünüyordum. Tabi midemdeki veryansınlara dayanamayarak denemeye karar verdim. Marketin dışına attığım bir kaç adımdan sonra dikkatimi çeken ürünün son kullanma tarihi de "müşteri" konusunda beni haklı çıkarıyordu. Açılışının üzerinden yaklaşık iki ay geçmiş olan şehrimizin yeni süper-hiper marketinden aldığım bu ürünün son kullanma tarihinin de yaklaşık aynı günlere tekabül ettiğini fark etmek bende derin üzüntülere sebep oldu. Bu duygu ve düşünceler altında nemli bir bakış çaktığım kekimle vedalaştım. Az kalsın yüzbinlerce "diyet şehidi"nden biri olabilirdim..

Tüm olumsuzluklara rağmen kararlıyım. Beni bu konuda destekleyen unsurlardan biri de bağırsaklarım oldu. Kendisiyle bir iki gündür çok iyi geçinmeye başladık. Ben de kendisini bir kaç kutu Activia ile ödüllendirmeyi düşünüyorum...

Tüm bunların dışında tüm "Diyet Kardeşliği" üyelerine de aralarına katıldığım bu kısa sürede bana olan desteklerinden ötürü teşekkürü bir borç bilirim. Eh ne demiş Hoca Nasrettin. "Bıragın efenim diyetisyeni, siz bana damdan düşen birini getirin"...